Nazwa miasta Myślenice pochodzi od popularnego w średniowieczu imienia Myślimir. Przypuszcza się, że Myślimir właśnie był założycielem osady myślenickiej. Pierwszą pisaną wzmianką odnoszącą się do Myślenic jest informacja datowana na 1253- 1258 rok, zapisana w „Kodeksie Tynieckim”. Dokument ten mówi o osadzie „Mislimich”, w której znajdowała się warownia (kustodia). Była ona obsługiwana przez mieszkańców wsi Curozsank, leżącej w pobliżu Radziszowa. Warownia myślenicka stanowiła główną część całego systemu warowno – obronnego zwanego „broną”. W skład brony myślenickiej wchodził szereg mniejszych podległych warowni, tak zwanych „kustodii”. Funkcję taką spełniały między innymi miejscowości Osieczany i Stróża. Warownie te miały bronić szlaku handlowego, prowadzącego z Krakowa przez Myślenice na Węgry. Śladem istnienia umocnień obronnych w Myślenicach są ruiny zwane „zamczyskiem” położone na północnym stoku góry Ukleiny. Pierwotnie osada zlokalizowana była na wschodnich stokach Plebańskiej Góry, na terenie dzisiejszego Stradomia ( kiedyś „Wola”). Położenie osady przy szlaku handlowym spowodowało jej rozwój. Pierwszą wzmianką dowodzącą istnienia nie tylko warowni, lecz także osady myślenickiej jest dokument z roku 1301. W dokumencie tym powołany został na świadka właściciel osady Marcin z Myślenic. Myśleniczanin ten stanu rycerskiego był do roku 1309 związany z dworem Gryfiny księżnej sądeckiej, wdowy po Leszku Czarnym. Potwierdzeniem istnienia centrum osady w rejonie Stradomia jest wzmianka dotycząca zbudowanego w tym rejonie drewnianego kościoła. Choć wzmianka ta pochodzi z roku 1325-27 to z całą pewnością kościół ten istniał znacznie wcześniej.
Niezwykle istotnym okresem dla rozwoju Myślenic był wiek XIV. W pierwszej jego połowie wieś Myslimicze jako własność królewska wchodziła w skład dóbr Kasztelanii Krakowskiej. Rozwijające się osadnictwo objęło tereny przylegające do rzeki Bysinki( dziś Dolne i Górne Przedmieście). Ważną dla Myślenic cezurą, wyznaczającą lokację miasta na prawie magdeburskim był rok 1342. Dokument potwierdzający lokację miasta nie zachował się do naszych czasów. Datę lokacji wyznacza dokument z 11.XI.1342 r. wydany w Krakowie, potwierdzający sprzedaż Myślenic dwóm Hynkom – żupnikom, Pawłowi i Wilhelmowi z Wieliczki. Jest to data umowna, gdyż w roku tym Myślenice nadal pozostawały wsią, a władzę sprawował nie wójt, lecz sołtys. Jednak już w roku 1354 w dokumentach wystąpiło określenie wójt – potwierdzające założenie miasta. W związku z tym, że król Kazimierz Wielki nadał szereg przywilejów i uposażeń mających przyspieszyć rozwój Myślenic wyznaczono nową lokalizację centrum przyszłego miasta i wytyczono istniejący do dzisiaj prostokątny rynek.
Synowie Wilhelma Hynki, Hanko i Mikołaj podzielili pomiędzy siebie wójtostwo myślenickie w roku 1364. Na początku XV wieku zmarł Mikołaj , a część wójtostwa należąca dotychczas do niego przeszła na kilkadziesiąt lat w obce ręce. O wzroście znaczenia rodziny Hanków świadczy fakt nadania jej w roku 1355 szlachectwa i herbu Trzy Trąby. Rok później wójt Myślenic otrzymał prawo do zasiadania w sądzie najwyższym prawa niemieckiego, na zamku w Krakowie. Rozwijało się również szkolnictwo, w roku 1411 powstała szkoła parafialna, przygotowująca przyszłych studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W pierwszej połowie XV wieku Myślenice gościły szereg ważnych postaci historycznych. Gościem takim była między innymi królowa Jadwiga, a w roku 1417,wracający z Rusi do Krakowa król Władysław Jagiełło. W Myślenicach bywał on zresztą jeszcze co najmniej dwa razy, w roku 1424 przyjmował tu króla Danii Eryka VIII oraz cesarza niemieckiego Zygmunta Luksemburczyka z żoną Barbarą. Zatrzymali się oni w Myślenicach w drodze na uroczystości zaślubin Władysława Jagiełły z jego czwartą żoną Zofią Olszańską. Król przyjeżdżał do Myślenic również na polowania, tak było między innymi w roku 1429. W okresie tym właścicielem miasta był Jan z Zakliczyna, który przejął je po śmierci swego ojca Hanki w 1398 roku. Po śmierci Jana w roku 1447 wójtostwo przejął Mikołaj z Zakliczyna zwany „Poganem”. Przydomek swój otrzymał ze względu na związki z husyckim ruchem religijnym. Władzę dzierżył zaledwie kilka lat , bo do roku 1454. Następnie podzielił połowę posiadanego przez siebie miasta pomiędzy synów Tobiasza i Jordana.
Początek drugiej połowy XV wieku to okres chwilowego upadku Myślenic, miało to związek z działalnością band zbuntowanych żołnierzy zaciężnych, grasujących w Małopolsce. Zdemoralizowane wojsko, które nie otrzymało żołdu za udział w wojnie trzynastoletniej, zajęło w roku 1457 Myślenice i urządzało z nich wyprawy łupieżcze. Sytuacji tej próbował zaradzić król Kazimierz Jagiellończyk. Zwołał on pospolite ruszenie i obległ Myślenice. Jednak oddziały pospolitego ruszenia pomimo swej liczebnej przewagi nie były w stanie zająć miasta. Ostatecznie bandom żołnierzy udało się wymknąć z Myślenic. W wyniku tych działań miasto zostało częściowo zniszczone. Zniszczenia dopełnił powrót tych samych band w rok później, splądrowano je i spalono. Odbudową zrujnowanych Myślenic zajął się syn Mikołaja Pogana, Jordan Poganowicz. Jako posiadacz 1⁄4 miasta zdołał w roku 1467 wykupić od brata i innych właścicieli pozostałą jego część.
O rozwój Myślenic dbał również jego syn Mikołaj Jordan, który w roku 1509 sprowadził do miasta sukienników i osiedlił ich w rejonie Stradomia. Po jego śmierci wójtostwo przejęła żona Mikołaja, by oddać je w roku 1550 swojemu synowi Wawrzyńcowi Spytkowi Jordanowi. Spytek Jordan był zdecydowanie najbardziej wpływowym pośród wójtów dotychczas sprawujących władzę w Myślenicach. Jako kasztelan krakowski posiadał kilka miast i około pięćdziesięciu wsi. Zbudował on w Myślenicach dziś już nie istniejący dwór obronny, nazywany „Nowym Zamkiem”, w którym gościł miedzy innymi Mikołaja Reja. W okresie tym ufundowany został również przytułek dla ubogich z przylegającą do niego kaplicą św. Urbana. Rozwój miasta trwał do roku 1557, kiedy to Spytek Jordan oddał wójtostwo myślenickie wraz z sołectwami w Borzęcie, Bysinie i Polance Kasztelanii Krakowskiej. Często zmieniający się dzierżawcy nie dbali o jego rozwój.
W roku 1629 Myślenice nawiedził pożar, który zniszczył znaczną część zabudowy. Zanim miasto zdołało się odbudować spadł na nie napad oddziału szwedzkiego, który w roku 1658 spalił je i ograbił. Po zakończeniu wojny ze Szwecją, w roku 1660, starano się przywrócić dawną świetność miasta. Służyć temu miał przywilej, przyznający prawo do odbywania pięciu jarmarków.
Skutkiem pierwszego rozbioru Polski w roku 1772 było wejście Myślenic w skład zaboru austriackiego. W 1782 r. stały się one miastem cyrkularnym. Cyrkuł ten, jeden z osiemnastu w Galicji, zlikwidowano w roku 1819, a rolę Myślenic przejęło miasto Wadowice. W roku 1777 Austriacy wystawili miasto na licytację, nową właścicielką została księżna Franciszka Krasińska , żona Karola, syna króla Augusta III Sasa. Aby uniezależnić miasto i zapewnić mu rozwój Austriacy odkupili je od Franciszki Krasińskiej w roku 1788. Na ożywienie handlu i rozwój miasta pozytywnie wpłynęła budowa traktu cesarskiego, łączącego Wiedeń z Lwowem. Na początku XX wieku planowano również budowę linii kolejowej przez Myślenice, projektu tego jednak nigdy nie zrealizowano.
W związku z utworzeniem autonomii galicyjskiej w roku 1866 powstał powiat myślenicki, który istniał do roku 1975. W tym samym roku burmistrzem został Andrzej Marek, rozbudował on i zmodernizował miasto. W roku 1908 powstało pierwsze gimnazjum , otwarta została również prywatna linia autobusowa łącząca Kraków z Myślenicami. Dzięki temu do Myślenic zaczęli przyjeżdżać letnicy. Dolna i Górna Wieś pozostawała nadal własnością prywatną. W roku 1874 nabyła je od wnuczki Franciszki z Krasińskich, Augusty de Montleart, księżna Cecylia Lubomirska.
W przeddzień wybuchu I wojny światowej w Myślenicach szkolone były Drużyny Sokole. Ich organizatorem był dyrektor gimnazjum Stanisław Pardyak. Dzięki temu z Myślenic w roku 1914 wymaszerowało do Krakowa 250 żołnierzy, którzy wcieleni zostali do 4 pułku Legionów Polskich. Oprócz myśleniczan byli to mieszkańcy Nowego Targu, Mszany, Jordanowa i Makowa. Jesienią 1914 roku carska armia prowadziła szybką ofensywę zbliżając się do Myślenic. W szczytowym momencie tej ofensywy Rosjanie zajęli Wieliczkę, Dobczyce i Mszanę. Dokonali ostrzału artyleryjskiego Myślenic. Wskutek tego ostrzału spłonęła część zabudowań Dolnej Wsi. Miasto nie zostało jednak zajęte dzięki kontrakcji wojsk austrowęgierskich i pruskich, które na początku grudnia w ramach operacji limanowsko-łapanowskiej odrzuciły Rosjan na linię Dunajca. W bitwie udział brały dowodzone przez Józefa Piłsudskiego oddziały legionowe. Zakończenie I wojny światowej i idące za tym odzyskanie przez Polskę niepodległości zostało w listopadzie 1918 roku uczczone patriotyczną manifestacją, która odbyła się na myślenickim rynku.
Dwudziestolecie międzywojenne było okresem prężnego rozwoju ruchu letniskowego w Myślenicach. Fakt budowy jazu na rzece Rabie w roku 1921 spowodował, że coraz więcej mieszkańców Krakowa przyjeżdżało odpoczywać na Zarabie, które w roku 1929 stało się oficjalną dzielnicą wypoczynkową miasta. Właśnie tam powstał szereg pięknych willi wypoczynkowych i pensjonatów. Ruch letniskowy wzmógł się znacząco w 1935 roku, kiedy to ostatecznie oddano do użytku drogę Myślenice – Kraków. W tym okresie rozwijał się również rejon Dolnej i Górnej Wsi, które w roku 1925 utworzyły własną gminę, by w roku 1929 zostać włączonymi do miasta jako Dolne i Górne Przedmieście.
W nocy z 22 na 23 czerwca 1936 roku Myślenice zostały opanowane przez grupę około 70 członków Stronnictwa Narodowego z Krakowa. Grupą tą dowodził właściciel Chorowic inż. Adam Doboszyński. Akcja wymierzona była przeciwko Żydom zamieszkującym Myślenice, dlatego po przecięciu linii telefonicznej i opanowaniu komisariatu policji bojówkarze zdemolowali szereg sklepów w rynku i podpalili bożnicę. Adama Doboszyńskiego aresztowano i skazano na rok więzienia.
Rozwój miasta przerwany został 1 września 1939 roku, napadem Niemiec na Polskę. W trakcie wojny obronnej Myślenice znalazły się w rejonie operacyjnym Armii Kraków. Miasta bronić miał 12 pułk piechoty. Nacierający z południa Niemcy spotkali się ze skutecznym oporem stawianym przez 10. Brygadę Kawalerii Zmotoryzowanej, dowodzoną przez płk Stanisława Maczka. Sytuacja na froncie jak i dysproporcja sił spowodowała konieczność wycofania się jednostek polskich w kierunku na Bochnię . Myślenice zostały zajęte przez Niemców 5. IX. 17 września ZSRR napadł na Polskę. Na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow Rosjanie zajęli tereny na wschód od linii Curzona. Do rosyjskiej niewoli dostały się setki tysięcy obywateli polskich, w tym wielu mieszkańców powiatu myślenickiego. W Katyniu zginął, zamordowany przez Rosjan burmistrz Myślenic Jan Dunin Brzeziński, a w Ostaszkowie komendant powiatowy Policji kpt. Piotr Jurczak. 12.X.1939 r. Myślenice zostały włączone w skład Generalnej Gubernii. Pomimo represji niemieckich prężnie działało tajne nauczanie, którym w okresie okupacji niemieckiej objętych było ponad 300 mieszkańców powiatu. Okupantowi stawiano również opór zbrojnie, w okolicznych lasach zaczęły organizować się oddziały partyzanckie. W związku z przeistoczeniem Związku Walki Zbrojnej na Armię Krajową, w lutym 1942 roku Myślenice stały się siedzibą komendy Obwodu AK „Murawa”. Pierwszym komendantem tego obwodu był Władysław Grodzicki ps. „Bronisław”, a po jego aresztowaniu – Wincenty Horodyński ps. „Kościesza”.
W okresie okupacji Niemcy dwukrotnie pacyfikowali miasto, miało to miejsce 29.VI.1940 r i 29. IV.1942 r. W efekcie tych działań na terenie fortu Krzesławice w Krakowie rozstrzelanych zostało kilkudziesięciu mieszkańców miasta. Pomimo niemieckich represji nie słabły działania partyzanckie. 10 września 1944 roku doszło do jednej z największych bitew partyzanckich w Polsce okresu II wojny światowej.W bitwie tej w rejonie góry Łysiny Niemcy ponieśli znaczne straty, w odwecie spacyfikowali wsie Zasań, Lipnik i Wiśniowa. Wyjątkowo okrutny los spotkał mieszkańców powiatu myślenickiego narodowości żydowskiej. 22 sierpnia 1942 roku około tysiąc pięćset osób pochodzenia żydowskiego zostało przez Niemców stłoczonych na rynku w Myślenicach, a następnie wywiezionych do obozów koncentracyjnych lub rozstrzelanych.
Okres okupacji niemieckiej zakończył się 21 stycznia 1945 roku. Tego dnia do miasta wkroczyły oddziały 38 armii ogólnowojskowej, dowodzonej przez generała Kiriłłę Moskalenko, a wchodzącej w skład IV Frontu Ukraińskiego . Faktycznie nie było to wyzwolenie lecz zmiana okupanta z niemieckiego na rosyjskiego. Natychmiast po wkroczeniu wojsk sowieckich rozpoczęły się prowadzone przez NKWD prześladowania, skierowane przeciwko inteligencji i osobom związanym z AK. Osoby niewygodne dla nowego ustroju szykanowano, więziono bądź wywożono w głąb Rosji. Utrwalaniem władzy komunistycznej i walką z opozycją zajął się również utworzony w Myślenicach Urząd Bezpieczeństwa, którego funkcjonariusze wsławili się brutalnością. Bicie i tortury stosowane podczas przesłuchań wobec aresztowanych niejednokrotnie kończyły się ich śmiercią. Przeciwko nowemu okupantowi zbrojnie działało podziemie niepodległościowe. Walki z oddziałami partyzanckimi, w tym z oddziałem „Ognia” trwały do połowy lat pięćdziesiątych. Zgodnie z zasadami nowego ustroju w powiecie myślenickim rozpoczęto parcelację majątków ziemskich.
W okresie powojennym miasto cały czas się rozrastało. W roku 1952 do Myślenic włączono wieś Chełm. Rozwijało się charakterystyczne dla tego okresu blokowe budownictwo osiedli mieszkaniowych. Powstały osiedla przy ulicach J. Słowackiego, J. Matejki i Niepodległości. Największe z nich to wybudowane na Górnym Przedmieściu osiedle 1000-lecia. Kolejną inwestycją budowlaną istotną dla Myślenic była prowadzona w latach siedemdziesiątych rozbudowa drogi Kraków – Myślenice. Lata 1985- 1987 to budowa zapory w Dobczycach i zbiornika wody pitnej dla miasta Krakowa. W roku 1969 Myślenice gościły kardynała Karola Wojtyłę, który koronował cudowny obraz Matki Boskiej.
Myśleniczanie brali czynny udział w organizacjach antykomunistycznych. W zakładzie „Pemod”, w drugiej połowie lat siedemdziesiątych zaczęły działać osoby związane z K.O.R. ( Komitet Obrony Robotników). Po podpisaniu porozumień sierpniowych w 1980 w Myślenicach powstała delegatura NSZZ „Solidarność”, która w roku 1989 wznowiła swą działalność jako Komitet Obywatelski Ziemi Myślenickiej i przeprowadziła wybory czerwcowe 1989 r. i wybory samorządowe w rok później. Ustrój wolnorynkowy jaki nastał w Polsce po roku 1989 pozwolił miastu na szybki rozwój gospodarczy. Obecnie w Myślenicach prężnie rozwija się handel, a we wschodniej części miasta, tzw. dzielnicy przemysłowej rozwija się przemysł lekki i funkcjonuje szereg hurtowni. Zarówno dogodne położenie geograficzne, sprzyjające rozwojowi turystyki jak i dobra kondycja gospodarcza Myślenic dają nadzieję na dalszy ich rozwój.
Opr. Paweł Lemaniak